สวัสดีครับ อันนี้เป็นบันทึกความทรงจำ Online Event ของเมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านมา (18 ตุลาคม 2563)
ต้องขอออกตัวก่อนเลยว่า Event นี้เป็นงานออนไลน์มีตครั้งแรกของเรา
เพราะฉะนั้นแน่นอนว่าตอนแรก ๆ ก็จะเบ๊อะ ๆ บ๊ะ ๆ เป็นธรรมดา (ฮา)
ความจริงงานนี้เป็นงานแรกหลังจากที่ห่างหายจากวงตัวเลขไปนานมากกกก
ตั้งแต่ที่โยเนะจบการศึกษาเราก็ตามเคยากิอย่างห่างๆ ไม่ได้ตามหนักเหมือนแต่ก่อน ตอนที่ฮิรากานะแยกวงออกมาตั้งฮินาตะก็เคยพยายามจะกลับมาตามอีกครั้งนึงแต่ก็พบว่าไม่รอด (ฮา)
เอาจริงๆก็คิดถึงอยู่เหมือนกันนะ ยิ่งเด็ก ๆ ฮินาตะที่เราเห็นมาตั้งแต่สมัยออดิชั่นเป็นฮิรากานะเคยากิ ตั้งแต่สมัยที่งานจับมือไม่มีคนเข้าไปหา จนวันนี้ที่มีแฟนคลับที่รักน้องๆอย่างเหนียวแน่นและท่วมท้น
ถ้าพูดถึงความทรงจำระหว่างเรากับฮิรากานะก็คงมีไม่มาก เพราะตอนสมัยที่ยังตามเคยากิหนัก ๆ เราไม่ค่อยได้ไปหาฮินาตะมากเท่าไหร่
ในบรรดารุ่น 1 แล้ว เอาจริงคนที่เราไปหาบ่อยๆในงานจับมือก็มี่ปังแหละ แต่ด้วยอุบัติเหตุหรือลืมหรืออะไรก็แล้วแต่ทำให้งานออนไลน์มีตรอบนี้เราลืมแลกบัตรเสียของมี่ปังมาใช้ในรอบนี้ด้วย
(อุตส่าห์ดูจนแน่ใจว่าแลกครบทุกคนแล้วเชียว)
กับเด็กรุ่น 1 อีกคนนึงที่เราคอยเอาใจช่วยมาตลอด
มานัฟฟี่ !!
แถมคราวนั้นลงบัตรมานัฟฟี่ไว้เยอะด้วยคราวนี้พอแลกมาใช้ในงานมีตออนไลน์เลยได้คุยกันจนสาแก่ใจอยู่
ตัดภาพมาที่รุ่น 2
รุ่น 2 เอาจริง ๆ คือเราไม่เคยไปหาน้องที่งานจับมือเลย (ถ้าจำไม่ผิดงานจับมือรุ่นสองเพิ่งจะมีหลังจากโยเนะแกรต เป็นช่วงที่เราเริ่มตีตัวออกห่างจากการตามเคยากิ) เพราะงั้นนี่เลยเป็นครั้งแรกที่เราจะได้คุยกับเด็กๆรุ่นสองแบบจริง ๆ จัง
แต่เอาจริง ๆ ตอนที่รุ่นสองเพิ่งเริ่มเล่น talk ก็เคยมีกรณีที่โดนเด็กรุ่นสองพูดถึงใน talk แบบอ้อม ๆ อยู่บ้างแต่ช่างมันเถอะ เพราะตอนนี้เด็กคนนั้นจำเราไม่ได้แล้ว (ฮา) เพราะงั้นเราจะไม่พูดถึงเรื่องนี้ (ฮา)
ในบรรดารุ่นสองที่คุยด้วยครั้งนี้มตตี้คือเป็นเด็กที่เราคาดไม่ถึงมาก ๆ
คาดไม่ถึงในที่นี้คือคาดไม่ถึงว่าน้องจะคามิไทโอขนาดนี้ คือเป็นเด็กที่คุยสนุกแล้วแบบดูรักษาน้ำใจดีมาก ที่สำคัญคือพอเห็นชื่อเล่นที่เราตั้งแล้วเหมือนน้องจะจำได้ว่าเคยส่งจดหมายไปหาบ่อย ๆ ด้วย (ตลก)
นี่ก็เลิ่กลั่กไปพักนึงเพราะพอช่วงที่เราเลิกตามคือเลิกตามจริง ๆ ยกเลิกสมาชิกแฟนคลับ ยกเลิก talk เลิกส่งจดหมาย เลิกส่งดอกไม้ ยกเลิกทุกอย่าง
แต่สุดท้ายก็ผ่านมาได้ด้วยดี คิดว่าคราวหน้าถ้ามีเปิดให้ลงอีกก็คงลงน้องเยอะ ๆ หน่อย
คือเป็นเด็กที่พอได้คุยแล้วรู้สึกอยากคุยอีก อยากกลับไปหาเรื่อย ๆ
ตัดภาพมาที่รุ่นสามคนเดียวที่เราคุยด้วยในมีตรอบนี้ (ตอนที่ลงบัตรตอนนั้นรุ่นสามยังมีแค่ฮินาโนะคนเดียว)
กราบขออภัยดูเหมือนเราจะลืมแคปหน้าจอของฮินาโนะมาแหละ แหะ ๆ
เอาเป็นว่าก็น้องคุยดีในระดับหนึ่งแหละ
แต่เรื่องที่เราคาดไม่ถึงที่สุดคืออันนี้ !!
อันนี้คือตอนประมาณบุ 3 หรือบุ 4 นี่แหละ จังหวะที่เรากำลังต่อเลนมานัฟฟี่อยู่แล้วสต๊าฟ freeze คิวเราเพื่อโทรมาคุย
ตอนแรกเราก็คิดว่าการยืนยันตัวตนของเรามันมีปัญหาอะไรรึเปล่า (แต่เอาจริงๆมันผ่าน step ยืนยันตัวตนกับสต๊าฟมาซักพักใหญ่ ๆ แล้วจะมาเบรกคิวเราเอาตอนใกล้จะถึงคิวแล้วก็กระไรอยู่
สรุปคือนางโทรมาดุเราที่เราตั้งมือถือเป็นแนวนอนจ้า (ฮา)
คือพอมาลองมองย้อนกลับไปจากตอนนี้มันก็ดูตลก ๆ แหละ แต่ว่านะ คือ ณ จังหวะนั้นเราตลกไม่ออกจริง ๆ คือแบบกลัวมากว่านางจะถีบเราออกจากแถว (เราเคยโดนสต๊าฟถีบออกจากแถวคุมิมาแล้ว 2 ครั้งตอนบุ 2 ขอไม่เล่าสาเหตุแล้วกัน)
แต่เอาจริง ๆ สต๊าฟคือต่อสายมาดุ ๆ เราเฉย ๆ ว่าอย่าทำอีกนะครับ บลา ๆ แล้วก็ปล่อยเราไป (โล่งอก)
คืออย่างนี้ขออธิบายก่อน เราใช้ iPhone ในการร่วมมีตครั้งนี้ แล้วทีนี้มันต้องต่อสายหูฟังใช่มะ
ละพอต่อสายหูฟังมันก็เสียบสายชาร์จไม่ได้ เราเลยเอาไปชาร์จกับแทนชาร์จไวเลสที่เรามี
ทีนี้ความพังมันอยู่ที่แท่นชาร์จไวเลสของเรามันเป็นแบบแนวตั้งอะ ซึ่งมันจะวางมือถือแนวตั้งไม่ได้เพราะมันต่อสายหูฟังอยู่ ก็เลยตั้งชาร์จแบบแนวนอน ก็เลยโดนคุณสต๊าฟต่อสายมาดุ (ฮา)
เอาจริงๆเราก็มีสร้างวีรเวรวีรกรรมกับคุณสต๊าฟไว้อีกพอสมควร เพราะมันเป็นมีออนไลน์ครั้งแรกของเรา บางจุดมันก็เงอะงะ จนสต๊าฟซังเอือมเลยโทรมาว่าอยู่เป็นครั้งคราว แต่อันนี้คือตลกสุดที่เจอมาละ (ฮา)
สำหรับงานมีออนไลน์ครั้งแรกของเราก็ประมาณนี้ เลยมาเก็บบันทึกไว้เป็นความทรงจำ
จริงๆว่าจะเขียนตั้งแต่วันอาทิตย์ที่มีตแล้ว แต่ด้วยความขี้เกียจผลัดวันประกันพรุ่งมาเรื่อย ๆ กว่าจะได้เขียนเอาจริง ๆ จัง ๆ ก็ตอนนี้
